قدیم ترین یادگاری که از زندگی نیاکان باستانی ما باقی است «نُسک های اَوسْتا» است که شامل سروده های دینی ، احکام مذهبی و محتوی تواریخی است که شاهنامه ی فردوسی نمودار آن است و مطالب تاریخی آن کتاب از «کیومرث» تا زمان «گشتاسب شاه» می پیوندد، و پادشاهی اَپَرداتَه (پیشدادیان)،کَویان (کیان) و زمانه ی هفت خدایی را با هجوم بیگانگان، مانند: اژیدهاک (ضحاک) و فراسیاک تور (افراسیاب) ترک تا پیدا آمدن زردتشت سپیتمان شرح می دهد

بر اساس گفته های هردوت ، شخصی به اسم دیوکِس (دیااکو) پسر فراُتِنس که دهقانی می کرد در میان طایفه خود در عدل و داد خوشنام شد و مردم دعوا ها و محاکمات خود را پیش او می بردند . پس از مدت ها او ازین کار دوری کرد و دزدی و اغتشاش بالا گرفت .مردم جمع شدند و او را به عنوان پادشاه انتخاب کردند و او تشکیلاتی برای خود دست و پا کرد و محلی را با نام اکباتان (در خطوط آشوری اَمَدنا و در کتیبه های هخامنشی هَنگ مَتانَ یعنی محل اجتماع )برای خود انتخاب نمود .

شهر اکباتان قبل از دیااکو هم بوده و پادشاهان آشور از آن نام برده اند اما این دیااکو بود که آبادش کرد و هفت دیوار دور آن کشید ،به این صورت که هر دیواری بر دیوار بعدی برتری داشت و داخلی ترین دیوار بود که بر همه ی دیوار ها مسلط بود . قصر پادشاه را در همین دیوار ساخته بودند .دیوار هفتم طلایی رنگ مزین شده بود و بقیه دیوار ها هر یک به یک رنگ اختصاص داشتند .دیااکو به تقلید از دربار آشور مراسمی برای پذیرایی و رویارویی با پادشاه قرار داد .مثلاً رویایی با پادشاه در جایز نبود و کار ها به شخص معینی سپرده می شد.

این پادشاه ماد از سال ۷۰۸ (به نظر بعضی ها ۷۰۱) تا ۶۵۵ قبل از میلاد مسیح حکومت کرد و در این دوره ،به جمع آوری و یک پارچه کردن طوایف ماد پرداخت .در آن زمان پادشاه آشور سیناخریب در بابل و ایلام گرفتار بود و چون حکومت ماد ،باح خود را مرتباً به آشور می پرداخت ،آشوریان هم مزاحمتی برای ماد بوجود نیاوردند